لباس سياه، نشانه عشق و دوستي به ساحت اهل‌بيت (ع) و اعلام جانبداري از سرور آزادگان در جبهه ستيز حق و باطل و اظهار تيره شدن آفاق حيات معنوي با شهادت سالار شهيدان است.
يكي از خواص و آثار رنگ سياه، آن است كه اين رنگ به صورت طبيعي، رنگي حزن‌آور و دلگير و مناسب عزات و ماتم است. از همين‌رو بسياري از مردم جهان، از اين رنگ به عنوان اظهار غم و اندوه از مرگ دوستان و عزيزان خود سود مي‌‌جويند.
بنابراين، سياه‌پوشي به دليل رمز و رازي كه در اين رنگ نهفته است، به عنوان يك رسم طبيعي و سنت منطقي نشان حزن و اندوه دارد و پيروان اهل‌بيت «عليه‌السلام» در اين ايام عزاداري، لباس سياه بر تن مي‌كنند؛ زيرا لباس سياه، نشانه عشق و دوستي به ساحت آنان، اعلام جانبداري از سرور آزادگان در جبهه ستيز حق و باطل و اظهار تيره شدن آفاق حيات معنوي است.
لباس مشكي در عزاداري امامان نور «عليهم‌السلام» ـ خصوصا سالار شهيدان ـ جسمي تيره، ولي جاني روشن دارد، ظاهر سياه‌پوش است ولي در باطن سپيد و چه خوش گفته است شيخ محمود شبستري در گلشن راز كه:
سياهي گر بداني نور ذات است/ به تاريكي درون، آب حيات است
چه گويم كه هست اين نكته باريك / شب روشن ميان روز تاريك
